Rector Jos van Eijk met de affiche die oproept tot deelname aan de reünie en die in de omgeving wordt verspreid.

Rector Jos van Eyk is maar een jaar jonger dan zijn Eijkhagencollege – eigenlijk locatie Eijkhagen van het Charlemagne College. Vrijwel direct na zijn aantreden als nieuwe rector werd hij geconfronteerd met de organisatie van de viering van het vijftigjarig bestaan van de school, in het weekeinde van 9 november aanstaande. En hij doet het met groot plezier. ‘De reünie krijgt een heel ander karakter dan de reünies van vroeger, je bereikt iedereen tot in alle hoeken van de aarde, de reünie is hier en daar al een beetje aan de gang.’

Daar bedoelt hij mee dat via de website www.reunieeijkhagen.nl veel mensen al weten wie uit ‘hun eigen’ kring gaan deelnemen aan het feest op 9 november en daar soms ook al een voorproefje van nemen. ‘Een aantal mensen kondigt aan groepsgewijs naar de reünie te komen.’

Vroeger ging het anders: je maakte gebruik van het adressenmateriaal van de school, maar dan kwam je bij de ouders terecht, waardoor de oproep vaak in het niets verdween. Sociale media als Facebook, Twitter, Schoolbank en LinkedIn maken iedereen bereikbaar, hoewel er natuurlijk ook wel mensen zijn die eenvoudigweg niet aan sociale media doen. Daarom wordt de oude methode niet verwaarloosd en gaat er alsnog een mailing naar ouders. Ook worden er in Landgraaf en Eygelshoven affiches met oproepen verspreid. Ook is er per ‘lichting’ een soort ambassadeur aangesteld die gericht contact zoekt.

Is er al een idee van het aantal deelnemers? ‘Bij een vorige reünie kwamen er drieduizend opdagen. Er zijn nu al vele aanmeldingen, van Facebook weten we dat minstens tweeduizend mensen ervan weten. Maar sinds 1963 hebben al wel negenduizend mensen op deze school gezeten,’ zegt Van Eijk. ‘Je merkt ook aan de reacties dat men zich er enorm op verheugt, men heeft een goed gevoel bij de herinneringen aan Eijkhagen,’ stelt Van Eyk vast. ‘Het is natuurlijk gewoon een school, maar de periode hier was voor de leerlingen cruciaal in hun leven. Je leerde er niet alleen van alles, maar de muziek uit die tijd werd jouw muziek. Er ontstonden ook veel, vaak levenslange relaties.’

Van die negenduizend oud-leerlingen is het overgrote deel nog in leven, neemt Van Eyk aan. ‘Vanaf het zestigjarig of vijfenzeventigjarig bestaan wordt dat natuurlijk wel anders.’ Hij roept intussen mensen op zich tijdig aan te melden, half oktober sluit de inschrijving, waarna de gigantische organisatie op gang gaat komen. De feestelijkheden vinden allemaal plaats in het schoolgebouw, dat onlangs werd uitgebreid met een aantal zeer sjieke ‘nood’lokalen.

Het programma van de reünie telt drie dagen: op vrijdag 8 november is er een feest voor de huidige leerlingen, op zaterdag dus de reünie en zondag is de wijk rond de school aan de beurt om gefêteerd te worden. ‘Die hebben natuurlijk toch een beetje last van ons,’ zegt Van Eyk. Dat laatste wordt een muzikaal evenement, met wellicht een verrassend element: de rector die meespeelt – ooit bezocht hij het Haags Conservatorium en studeerde er klarinet en saxofoon. Zeker is zijn optreden niet. ‘Ik heb wel erg weinig tijd om te studeren.’