De drukkers van de Limburgse dagbladen staakten vorige week en hoewel de Koerier door diezelfde drukkers wordt gedrukt, kwamen wij met de schrik vrij. Het doet me denken aan een staking in een heel ver verleden bij het Limburgs Dagblad; maar als opa over vroeger begint, dan is hij nog niet klaar, dus dat gaan we vandaag niet doen. Morgen ook niet, trouwens.

Maar een heel groot verschil is er wel: anno 2013 konden de abonnees van de beide dagbladen gewoon hun krant lezen omdat die digitaal natuurlijk wel gepubliceerd kon worden. (Waarna de kranten een probleem kregen doordat de digitale krant niet berekend bleek op massale toeloop van bezoekers.)

De Koerier is deze week wel gewoon verschenen, en vorige week al kon u de inhoud van deze week lezen, op deze site. Die zich in toenemende mate mag verheugen in de belangstelling van de lezers van uw lijfblad, hoewel tussen de 300 en 400 views per dag nog niet erg veel is, natuurlijk, maar er zit een stijgende lijn in. En een probleem met de bereikbaarheid van de site hebben we ook nog niet. Geen idee wanneer dat wel gaat spelen.

Deze week dus wel gewoon een papieren Koerier, vol met kleur en ‘sjtomme kal’ – vooral op deze plek – maar volgende week, dat wil zeggen: week 7, is de week van de prinsen, de presidenten, de toeters, de maskers, de optochten en de dansmariekes, en dat is dus de week waarin de Koerier denkt: schud nog eens in, de mensen hebben wel iets anders aan hun hoofd dan het lezen van een krant. Kortom: in week 7 géén papieren Koerier.

Als ik tussendoor even langs de computer kom, gooi ik misschien hier en daar nog een stukje op de website, maar reken er niet te hard op.

Een krachtig alaaf, dat is wat ik maar wilde roepen.