Toen de koeien nog in

de ‘voetbalwei’ liepen

‘Waubach-Oranje’ moest in de loop van zijn bestaan op elf verschillende velden spelen, vóór de club de beschikking kreeg over het huidige sportpark Ter Waerden. Tussen 1925 en 1942 speelde men op een terrein aan de Vogelzankweg bij het Steenen Kruis. Deze foto is uit 1931. V.l.n.r.: Emile Novak, Wiel Vreuls, Karl Kohl, Jan Suylen, Jup Haanraets, Hendrik Travaljé, Mien Wolters, Sjeng Pelzer, Max Glenz, Wiel Haanraets en Hein Huth.
(gegevens uit fotoarchief OCGL/ Heemkundevereniging Landgraaf).

Bestuur RKVV Waubach, 1973, bij gelegenheid van het 60-jarig bestaan. Vooraan v.l.n.r.: Hein Sistermans, Herman Robbertz, Albert Dörenberg, Jan van Hout, Zef Dautzenberg (secretaris) en Joep Mulders. Achterste rij: Joep Schormans, Hub Engelen (penningmeester), Thei Middeldorp (voorzitter), Johan Kölgen, Thei Gielen, Joep Wetzler, Piet Leutscher en Zef Pelzer. Dit bestuur zal “Waubach” in de volgende jaren naar grote prestaties leiden.

Door John Smeets

Tussen 1942 en 1953 lag het Waubach-veld aan de Schoolstraat, op de plek waar nu zo ongeveer de Pastoor Welterstraat ligt. Wegens woningbouw daar moest de club naar een ander veld omzien. Er was niets anders voor handen dan de weide van boer Vaessen aan Kantstraat/Jennewegske. Alles was daar primitief. Het zou echter slechts tijdelijk zijn. Al heel spoedig zou de gemeente Ubach over Worms aan de Veeweg een nieuwe sportaccommodatie aanleggen. Dat tijdelijke, de gemeente sprak aanvankelijk van één jaar, zou achttien jaar duren.

Bij gelegenheid van het gouden bestaansfeest in 1963 beloofde burgemeester Smeets dat een behoorlijk speelterrein op korte termijn zou worden gerealiseerd. Het feest kon niet meer stuk! Maar het zou toen nog acht jaar duren. Pas in 1971 werd het wachten beloond met het mooie complex Ter Waerden.

Anders verging het de ‘Boys’ in Lauradorp. Problemen die Waubach-Oranje heeft gekend wat betreft het voetbalterrein, hebben de Boys niet gehad. De eerste drie thuiswedstrijden werden nog gespeeld op de weide van de familie Vaessen. Ja, dat was de weide waar zustervereniging Waubach zich later nog jarenlang mee moest behelpen.

Tussen haakjes: in die tijd sprak men dan ook meestal van ‘voetbalwei’. Begrippen als  ‘voetbalveld’, laat staan ‘sportveld’, werden destijds even sporadisch gebezigd als het begrip ‘grasmaaier’. Die luxe bestond niet. Er werd gevoetbald op een weide, waar kort voor de wedstrijd het vee vanaf gehaald moest worden.

Al gauw kon de club verhuizen naar het terrein aan de Maastrichterlaan, waar gespeeld werd tot de opheffing en verhuizing van de club in 2002. Gedurende het jarenlange verblijf hier werden speelveld en accommodatie geleidelijk verbeterd.

Op zaterdag 7 september 1946 kon het vernieuwde sportterrein, zoals het clubblad zegt, plechtig ingezegend en geopend worden. ‘Al is het niet geworden zoals oorspronkelijk de plannen waren – de vergunning tot het bouwen van een prachtig front met entreelokalen werd ons geweigerd – toch mogen wij trots zijn op hetgeen bereikt werd. De grasmat behoort ongetwijfeld tot een der beste uit de omgeving, prachtig gelijk als een biljard’, aldus het clubblad ‘Boys-Nieuws’ van 6 september 1946.

Het vernieuwde terrein werd in gebruik genomen met een wedstrijd tegen Sittardse Boys, met in het doel Frans de Munck, alias de ‘Zwarte Panter’. Dit terrein was, zoals reeds vermeld, eigendom van Laura & Vereeniging. Als het veld niet nodig was voor wedstrijden of training, liet boer Joep Dassen uit de Groenstraat er zijn schapen lopen. Dat was, om een hedendaagse term te gebruiken, een zgn. win-winsituatie: de schapen konden grazen en als tegenprestatie hielden ze het gras kort en leverden ze mest. En dat alles biologisch! Hetzelfde gold voor het Waubach-terrein dat ‘beheerd’ werd door het vee van boer Vaessen.

Wordt vervolgd